Estamos acostumados a oír que a ficción de calidade faise na HBO. Razóns non faltan: ‘The Wire’, ‘The Sopranos’ ou ‘Game of Thrones’ son series que ratificaron a calidade da canle estadounidense. Quizais por iso, a estrea de Luther pasou desapercibida no inicio. A produción da BBC conta a historia dun detective, John Luther, que é apartado do corpo da policía despois de deixar morrer a un sospeitoso. A historia arranca no momento en que se reincorpora ao traballo.
John Luther, interpretado por un xenial Idris Elba, non é o heroe que agardamos. O divorcio da súa muller fará que perda, en máis de unha ocasión, os papeis, chegando a romper portas e cristais en momentos de pura rabia. Esa é a característica principal do protagonista: a paixón. Paixón que o leva a abandonar os métodos habituais dun policía e a discorrer por camiños máis cuestionables. Ao seu arredor, varios personaxes secundarios entran na parte de Luther. Os máis importantes son Justin e Alice Morgan: o primeiro é un policía novo fascinado pola figura de John Luther, a segunda unha asasina á que Luther deixa escapar e coa que comeza unha amizade un tanto perigosa.
Situada en Londres, a serie non discorre polos escenarios habituais. E é que unha das cousas polas que sobresae esta serie é o traballo impresionante de localización que se levou a cabo. Rañaceos, estacións de trens xigantes e pontes que cruzan o Támesis son só uns exemplos do que é unha constante nesta produción da BBC. Recoñezo que, durante as dúas tempadas, non deixei de abraiarme con cada nova localización. Luther é unha guía turística polo Londres máis escuro.
Finalmente, se hai outra cousa que sorprenda, é a fotografía. Planos descompensados e con moito aire compoñen unha forma de gravar que sempre se dixo que non era a correcta. Isto reafirma unha das intencións da serie: non é unha serie policíaca máis, é Luther. Uns planos que, como dicía, sempre se tomaron como “o que non facer” pero que funcionan á perfección creando un ambiente único e propio.
Seis capítulos que parecen poucos nun momento no que estamos acostumados aos 12 capítulos de media por serie. Mais, cómpre o visionado da primeira tempada para ver que o minutado, a estrutura e a trama están perfectamente estudadas para enganchar e manter ao espectador en vilo en tan só seis capítulos.
‘Luther’ ou ‘Sherlock’ son síntomas de que a hexemonía da HBO pode estar chegando ao seu fin. A BBC ven pisando forte, demostrando que, iso de facer ficción de calidade, non é exclusivo dos Estados Unidos.
Eu sonche máis da BBC, ten moito mérito porque é a televisión pública británica e HBO non o é. Certo que a HBO ten grandes produccións, pero a BBC non queda atrás (menos coñecidas pero moi boas): Sherlock, Spooks, Life on Mars, … E como non Luther.
Ten unha moi boa ambientación, moi oscura. Encántame Alice, pena que saira tan pouco na segunda tempada.
Por non mencionar Black Mirror.
Como me puiden esquecer de Black Mirror!!! Qué boa!
As miniseries da BBC tamén son verdadeiras xoias, tamén é certo que hai de todo, non todo son marabillas pero, ¡quen nos dera ter unha televisión pública coma esa!!