O outro clube dos 27

Amy WinehouseEstes días non se escoita outra cousa: o Clube dos 27 ten unha habitante máis, Amy Winehouse, morta o pasado sábado no seu piso de Londres. As portas da zona VIP do clube levaban pechadas case dúas décadas, desde que Kurt Cobain decidiu rematar co grunge dun tiro, e aínda que para algúns de nós os 27 anos son unha idade á que miramos con medo desde adolescentes (hai ata un libro de Jordi Sierra i Fabra sobre o tema), moita xente aínda non oíra falar desta maldición.

Agora, non obstante, as mortes de Brian Jones, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison e o líder de Nirvana volven a ser lembradas unha e outra vez. Os membros máis exclusivos do clube dos 27, os que habitan a zona VIP á que posiblemente acceda Amy directamente. Pero ese clube ten outra zona na que bailan moitos máis músicos que, pese a morrer aos 27 anos, nunca acadaron o estatus de lenda. Esperando axudarlles a entrar na zona VIP, estes son os nosos catro preferidos:

Cecilia (1948-1976). Eva Sobredo escolleu como sobrenome Cecilia en honor á canción de Simon & Garfunkel, e foi unha das cantautoras máis notables dos anos 70 en España. Un ramito de violetas, Dama, Dama… O 2 de agosto de 1976 regresaba en coche a Madrid despois de dar un concerto en Vigo, e o vehículo chocou contra un carro de bueis sen luces. Cecilia durmía e morreu no instante.

Chris Bell (1951-1978). Xunto co tamén falecido Alex Chilton, Chris Bell era un dos líderes da banda de power pop Big Star, grupo que deixou en 1972 por problemas depresivos e de drogas. Tivo aínda tempo de facer carreira en solitario con pouco éxito antes de morrer, ao igual que Cecilia, nun accidente de coche. No seu caso, despois de perder o control do vehículo e chocar contra un poste da luz. Big Star é aínda citado como gran influencia por xente como Teenage Fanclub, REM ou The Replacements. Só por Thirteen merecería estar na zona VIP do clube.

Richey James Edwards (1967-1995 (?)). A historia de Richey posiblemente a máis misteriosa desta lista: guitarrista e letrista en Manic Street Preachers ata que en 1995 desapareceu do mapa. As súas excentricidades eran coñecidas (todo fan do britpop coñece a anécdota de cando escribiu no seu brazo cunha navalla as palabras “4 real” para demostrar a un xornalista que o seu arte era serio -hospitalización e 18 puntos), así como a súa tendencia á depresión. Os misterios rodean a súa desaparición: durante as dúas semanas anteriores sacou do banco 200 libras diarias, e durante as dúas semanas seguintes foi visto nalgúns lugares de Gales. O seu coche apareceu abandonado dúas semanas despois próximo a unha ponte moi popular entre suicidas, pero os que o coñecían aseguraron que ese non era o seu estilo. Richey foi dado por morto en 2008: ata ese momento, os Manic Street Preachers seguían ingresando na súa conta o que lle correspondía das ganancias do grupo. Como músico parece ser que non valía moito, pero si como letrista e voceiro dos Manic.

Robert Johnson (1911-1938). Foi o encargado de abrir as portas do clube antes de que este fose un clube, e tivo unha vida e morte que non poden ser resumidas en poucas liñas. Guitarrista e cantante de blues, percorreu os antros dos baixos fondos de moitas cidades estadounidenses deixando a todos abraiados co seu talento. Ao final, a única explicación posible é a do pacto co mesmísimo Demo: nun cruce de camiños en Mississippi un home alto e vestido de negro (o Demo) colleulle a guitarra, afinouna e tocou algunhas cancións. Cando lla devolveu, Robert Johnson xa era un mestre do instrumento (e xa non tiña alma tampouco). En canto á súa morte, nin accidentes de coche, nin drogas: Johnson seduciu á muller do dono dun dos locais nos que tocaba, e este decidiu vingarse engadindo unha dose letal de veleno á súa botella de whisky. Johnson fora advertido por amigos de que nunca bebese dunha botella xa aberta, pero non fixo caso do consello e tras tres días de sufrimento e agudas dores, morreu.

Foto | Fionn Kidney

Shares

2 comentarios

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *