Como Vigo cambiou en seis anos (viaxando no tempo con Street View)

Antes de nada quizais conveña aclarar que este post non está patrocinado polo Concello de Vigo. Ben poderían pagarnos algo por todo isto que imos amosar, pero non é o caso. Podedes seguir confiando na nosa independencia e pobreza. Deixado isto claro, continuemos.

Eu non son de Vigo. Son unha valmiñorana orgullosa que odia, odia, odia que lle digan que é de Vigo. Todos os valmiñoranos sabemos a diferencia, así que non quero entrar en detalles. Á cidade olívica únenme desde sempre (desde o meu nacemento no Xeral, vaia), unha relación estreita de amor-odio e moitas viaxes en ATSA. Era esa cidade á que todos parecíamos destinados, pero á que sempre nos resistíamos. Vigo era o último lugar no que quería vivir, sempre fora máis de Europa ou, se había que quedar aquí, de Compostela. Vigo nunca, Vigo é fea. O bonito son os arredores e todas esas cousas.

A vida, claro, non é nunca o que esperas dela. Ao igual que no seu momento pasei varios anos dicindo que Viena estaba sobrevalorada, pero acabei por vivir aí e por amala por riba de todas as cidades e Berlín, a vida levoume da man a vivir en Vigo (non digades nunca que odiades algún lugar). Levo xa tres anos e medio. E non teño moi claro como pasou, pero se agora escoito a alguén dicir que Vigo é fea saio na súa defensa. 

Falo do Casco Vello Alto (e do de sempre), de todos os sitios cool que están a abrir, de como as rúas son de súpeto máis da xente e menos deses coches malvados. Tan só penso nunha zona, claro, porque na miña vida viguesa convertinme nun deses animais de centro que cren que a praza de América é o extrarradio, pero é unha zona tan distinta ao que era hai un tempo! Para conseguir probas non hai que ir a fotos antigas e hemerotecas. Para conseguir probas tan só hai que ir a Street View (bendito Google), que agora nos permite viaxar no tempo. E isto é o que atopei.