NOS Primavera Sound 2017: venres 9

© Hugo Lima | www.hugolima.com | www.fb.me/hugolimaphotography

 

Non, non consultáramos os horarios ao facer o noso «10 artistas que non nos perderemos do Primavera Sound», como é evidente ao botarlles unha ollada aos do venres. Entre os imperdibles que tocaban ese día, tiñamos a Angel Olsen, Teenage Fanclub, Nikki Lane, Bon Iver, Julien Baker e Hamilton Leithauser. Ben, Teenage Fanclub e Nikki Lane tocaban ás 21 (en escenarios distintos, claro). Bon Iver ás 22:15 e Julien Baker ás 22:30. Boa sorte!

Pero antes de desvelar por quen nos decantamos nos dilemas da tarde, empecemos polo que vimos nada máis chegar (non todo o cedo que queriamos porque o bus estivo nun atasco): Whitney estaban a comezar o seu concerto e sorprenderon para ben. Claro que non deberían ter sido unha sorpresa: Light Upon the Lake foi un dos mellores discos de 2016. Os fans estaban entregados, eles tamén —aínda que dixeron que amaban Lisboa— e os seus temas soaron moi ben. Houbo que esperar ao final para o seu hit «No Woman» e para despedirnos con bo sabor de boca.

WHITNEY _ © Hugo Lima | www.hugolima.com | www.fb.me/hugolimaphotography

Despois tocaba Angel Olsen, que xa nada máis saír ao escenario deixou claro que a evolución evidente que vimos con Woman é real: parece xa moito máis cómoda co directo, ao fronte dunha banda á que leva de uniforme. Guitarra en man, repasou temas recentes e antigos, facendo que todos soasen como se fosen da súa última época: tanto o máis cañeiro como as baladas presentaban esa solidez do último disco, ao que axudou a banda impecable.

ANGEL OLSEN _ © Hugo Lima | www.hugolima.com | www.fb.me/hugolimaphotography

E chegaron as 21 e con elas o noso primeiro dilema da noite: ¿Teenage Fanclub ou Nikki Lane? Tiramos polo camiño máis duro e fixemos caso, para dor do noso corazón, do estómago que levaba xa un tempo queixándose e que non vía cando atoparíamos oco para el: decidimos non ter que escoller e aproveitar para cear. Desde a zona de prensa escoitamos a Nikki Lane un pouco de lonxe (e soaba moi ben!) e despois chegáronnos os acordes de «The Concept» directos ás tripas e tivemos que pechar os ollos ben forte para non deixar á nosa adolescencia reaparecer entre bágoas.

BON IVER _ © Hugo Lima | www.hugolima.com | www.fb.me/hugolimaphotography

A seguinte decisión foi máis sinxela: sentíndoo moito por Julien Baker, unímonos ás masas de Bon Iver, que deu un concerto tan emocionante e bonito como esperabamos. Houbo sobre todo presente e algo de pasado (e a min, como nos discos, o presente chegoume moito máis, aínda que moitos dos temas antigos recibiron un revestimento à la 22, A Million), houbo videoproxección desas que non podes mirar cando pasas un concerto cos ollos pechados da emoción, houbo xente que falaba cando non debía (morte!), e houbo bis con «Skinny Love» que segue a ser iso que sempre foi por moitas veces que a escoitemos.

Hamilton Leithauser. © Hugo Sousa.

De Bon Iver corremos ao escenario Pitchfork para ver ao último imprescindible do día. Xa dixemos que o ano pasado non deixamos de escoitar o disco de Hamilton Leithauser e Rostam e esperabamos que tirase por aí. Fíxoo e non decepcionou: cun público moi entregado (en primeira fila había un grupo de rapaces adolescentes que sabían todos os temas!), o concerto foi un inesperado karaoke de eses que cada vez se ven menos. Explicou algunhas das cancións e fixo que todos fósemos felices con «A 1000 Times», unha desas cancións que soan tan clásicas que costa crer que só leven uns meses circulando polo mundo.

Shares

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *