Hai pouco máis dun mes avisabamos da existencia de NaNoWriMo, e animabámoste a apuntarte á iniciativa, pero se non fixeches caso, agora vou contar por que deberías. NaNoWriMo significa National Novel Writing Month ( Mes nacional para escribir unha novela) e ten como obxectivo que todo o que queira, se propoña escribir en só 30 días un libro (ou polo menos 50000 palabras). Funciona a modo de reto para que aqueles lacazáns que sempre falan de escribir, pero nunca o fan, se poñan con iso.
Eu escribín a miña novela, por suposto, coa única finalidade de contarche que se sente ao facelo. Pero non fun a única: aínda que polo momento non hai datos sobre canta xente finalizou o reto este ano, o pasado foron máis de 300000 persoas.
E os meus sentimentos sobre isto son algo ambiguos. No meu caso, síntome como cando un sube unha montaña moi alta, e está moi canso, e cree que ao chegar arriba gozará dunha gran vista e todo terá valido a pena. E pasiño a pasiño consigue facer cume sen morrer dun ataque cardíaco polo camiño, e está moi orgulloso e feliz, e quere gritar aos catro ventos: “fíxeno”. So que ao xirar para ver as vistas, en vez de suaves ladeiras, mares e campos, ou mesmo pintorescas cidades e bonitas casiñas, ve, que sei eu, un vertido tóxico.
Porque xa cho advirten desde o principio: NaNoWriMo é sobre a cantidade, non sobre a calidade. E se escribes obsesionado polos números, non vai saír nada bo de aí, aínda que moitos afirman que si podes facerte cunha sólida base sobre a que traballar posteriormente (e existen best sellers nacidos grazas ao NaNoWriMo, como ‘Agua para elefantes’ ou ‘El circo de la noche’).
Deste xeito, o principal inconveniente de NaNoWriMo é que te obriga a centrarte na cantidade de palabras escritas, e podes ler consellos para acabar a túa novela como “Fai que a túa personaxe tatexe”. Tecnicamente, podes superar o reto escribindo a mesma palabra 50000 veces, pero chamarlle a iso novela quizais sexa demasiado optimista. O segundo inconveniente é que é desgairador escribir unha ou dúas horas cada día durante 30 días seguidos. Creme, renderás moito menos no teu traballo -no que che da de comer-. Estarás ata mesmo mais feo, porque para a maioría da xente, escribir unha novela nun mes significa restar horas de sono.
Pero pode que as vantaxes sexan moitas mais.
A primeira é que agora sabes que podes facelo. Para quen sempre aspirou a escribir un libro, pero nunca o conseguiu, facelo semella ás veces misión imposible. Un cre que non terá suficientes ideas, que non atopará o tempo, que é imposible crear da nada algo coherente, que para ser escritor hai que ter un don. O NaNoWriMo probarache que non é así: o resultado quizais sexa literariamente decepcionante, pero polo menos a túa obra xa está escrita: xa es novelista! E unha vez que xa tes unha mala novela escrita, intimida moito menos escribir unha boa, porque o mecanismo é parecido. Xa comprobaches que si tes ideas, vontade e bagaxe lingüístico para facelo.
A segunda é que conseguiches disciplinarte. Ao funcionar como un reto, saben picarte e exacerbar a túa vontade, especialmente si tes outros amigos facendo o mesmo (e comparten o seu contador de palabras) o si segues os fotos e os grupos de facebook onde todo o mundo comenta os seus progresos. Si, sempre quixeches escribir unha novela, pero é moito máis fácil se che pos unha data límite que se cres que da o mesmo facelo este mes que o próximo. E se tes dúbidas sobre a túa forza de vontade, será do máis satisfactorio ver ao fin do mes que conseguiches facer todos os días iso que te propuxeras. E de súpeto, en decembro, pasarás a ter dúas horas libres ao día.
A terceira é que introduces algo creativo na túa rutina cotiá. Un sempre se queixa de que anda embrutecido, que o único que fai de luns a venres é traballar e durmir, e de pronto sorpréndese fabricando da nada un mundo novo. O certo é que pórse da moita pereza, pero unha vez que te obrigas, decátaste de que en realidade o estás pasando ben. Estás completamente concentrado no que estás a facer, sen pensar en nada máis e é case relaxante (ata que miras no reloxo á hora que é). En todo caso, é moi probable que para a túa mente tamén sexa positivo todo este exercicio.
A cuarta é que podes presumir. Podes dicirlle a xente que estás a escribir unha novela (e ver a súa cara de admiración). Podes cambiar a túa descrición en twitter para engadir que es novelista. Probablemente ata poidas ligar mais se sabes como sacarlle partido ao asunto. Non terás que contar nin unha soa mentira: es escritor, agora si.
A quinta é que podes pedir apoio moral. Hai un montón de foros con ideas e consellos dos outros participantes sobre como conseguir o obxectivo, non renderse no intento ou liñas argumentais por se quedas sen inspiración. Nalgunhas cidades españolas mesmo organizáronse quedadas para escribir todos xuntos e debater sobre o proceso. E as conclusións non só serven para este mes, tamén para a túa larga traxectoria como escritor.
E a última é que non tes moito que facer en novembro, o peor mes do ano. Se un vai pasar as fins de semana vendo chover pola fiestra e lamentando a fin definitiva do verán, moito mellor plasmar esa anguria no papel. Despois de todo, como dicía no seu libro
*Artigo publicado orixinalmente en Librópatas.
