Nokia Lumia 710: análise

Ai, Nokia, Nokia, se un día se cumpre iso que moitos auguran, a túa morte, no teu funeral ninguén poderá dicir que non o intentaches. Moitos dirán que abandonar a Symbian e MeeGo por Windows Phone foi o teu erro fatal, que quizais todo tería ido mellor con Android, pero ninguén negará a túa valentía. Noraboa, Nokia, por darlle unha oportunidade a un sistema operativo móbil novo no mundo bipartidista de Google e Apple. E grazas, tamén.

Pero pasemos ao que nos trae aquí, a esa análise do Lumia 710, o smartphone co que Nokia intenta cativar a eses usuarios que queren un teléfono intelixente pero non queren deixar un ril polo camiño. Non é o Lumia 800, pero tampouco é un Asha. Vale a pena?

Por fóra o Lumia 710 é totalmente Nokia. Si, pensa nos Nokia de toda a vida, aqueles patacóns de vida eterna (seguro que aínda tes algún por casa que funciona) aos que lles podías facer mil e unha maldades sen problemas aparentes para a súa saúde (a miña irmá estivo un par de anos utilizando un sen teclado, pulsando os números co interior dun boli BIC).

Por suposto, a un teléfono prestado non o sometín a malos tratos, pero a aparencia é resistente. Hai móbiles que parece que van romper con só miralos. Hai outros cos que sabes que necesitarás moita aleivosía. Carcasa de plástico (moi fácil de sacar, outro punto ao seu favor), pantalla coa protección Gorilla Glass para que non estalle como as dos iPhones, esquecendo a moda da ultra-finura cunhas dimensións de 119 x 62,4 x 12,5 mm, o Lumia 710 é un teléfono que non dá medo tocar.

Cando empezas a tocalo e xogar con el decátaste das cousas que ten ao seu favor: unha pantalla de 3,7 polgadas e resolución de 480 x 800 que, pese a non ser AMOLED, funciona bastante ben baixo os raios do sol. O uso do teléfono é sinxelo e rápido: o procesador dun núcleo Qualcomm Snapdragon MSM8255 de 1,4GHz fai ben as súas funcións e o usuario nunca ten a sensación de que o teléfono non fai caso (ou que fai caso tarde).

Despois, claro, están os contras. Para ser un Nokia, a cámara de 5 megapíxeles é bastante normaliña, ao non incluír a óptica Carl Zeiss que traen moitos teléfonos da casa finesa. Bótase en falta tamén rañura para microSD, o que limita a capacidade de almacenamento aos 8GB que veñen de serie.

E Windows Phone. O Lumia 710 vén con Mango preinstalado e a sensación xeral sería boa se non viñésemos mal acostumados desde Android. O sistema da pantalla de inicio e sinxelo e intuitivo, de forma que non é moi difícil aprender a usalo. Non obstante, como non, hai peros: bótanse en falta máis posibilidades de personalización, o Marketplace e a integración con Xbox Live están ben, pero faltan apps e, sobre todo, bótanse en falta as notificacións de Android que Apple xa copiou para o iPhone.

Outra das pequenas sorpresas de Windows Phone é que uniformiza o deseño de todas as apps: ti sabías utilizar a app de Facebook ou a de Twitter ou Foursquare porque era sempre igual en calquera plataforma. Ata agora. O esforzo en canto a deseño é lícito e se agradece. Pero perdemos usabilidade.

En definitiva, o Lumia 710 é un teléfono recomendable para usuarios que aínda non tiveron nunca un smartphone, ou para os que son de Nokia de toda a vida. Iso si, para os fanboys e fangirls de Nokia (existen, falade co noso fotógrafo), posiblemente tampouco sexa a opción máis axeitada: a firma finesa sabe facelo mellor e xa o fixo cos seus smartphones de gama alta. Se non es moi esixente, o Lumia 710 cumprirá as túas expectativas.

* Análise feita grazas ao terminal cedido por Nokia a Disquecool

Fotos | Andrés Fraga